Aan het werk in m'n atelier, dagelijks en van het ene werk in het volgende. Bijna altijd komen de ideeën voor een nieuw werk ruim voor het huidige werk af is. Dat waar ik mee bezig ben heeft dan zijn vorm gevonden en vraagt slechts om pen, penseel, vaste hand en dagen van geduldig werken. Nieuw werk is altijd opwinding, is stapeltjes maken, door dozen en boeken bladeren, meegaan met wat er in me opkomt, spelen. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik doorwerk tot het huidige werk af genoeg is. Soms is dat met het idee van nog één dag werk, soms aan het eind van een doodlopende straat waar ik op dat moment toch niet uitkom.
Dan laat ik het rusten, rijpen en begin vrolijk aan iets anders.
Na verloop van tijd ontstaan er zo vele schilderijen die bijna af zijn, maar nog niet helemaal. En dat schuurt, levert niets op, is onverkoopbaar ook. Dan hang ik er een paar terug aan de muur om ze te voltooien, om een punt te zetten. Maar na zo een periode van "rijpen" zie ik hele andere dingen in het werk en in plaats van de finishing touch begin ik er opnieuw aan te werken. Dat schiet niet op, dat weet ik, maar het is niet anders. En zo ontstaat er over het "oude" schilderij een nieuwe, die opnieuw bijna af komt en dan mag rusten. Mijn pa deed hetzelfde, soms zelfs tien keer over elkaar heen, dus misschien is het gewoon erfelijk bepaald. Misschien hoort het ook gewoon bij het vak.